Πως το μαρτύριο της Ντίλαν (Dilan) μας αφορά όλους

Ο πατέρας της Ντίλαν, Γιουξέλ Κογκ (Yüksel Koç) είναι σε απεργία πείνας επ’ αορίστου για να σταματήσει το καθεστώς απομόνωσης που επιβλήθηκε στον φυλακισμένο κουρδικό ηγέτη Αμπντουλάχ Οτσαλάν (Abdullah Öcalan). Κατά την περιγραφή των συναισθημάτων της (στο παρακάτω βίντεο), η γεννημένη στη Γερμανία Ντίλαν κάνει προκλητικές ερωτήσεις σε όσους εμάς οι οποίοι ζούμε στην Ευρώπη. Η τρομερή κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Ντίλαν ξεκίνησε πριν από 20 χρόνια – και είχε τόσο να κάνει με την Ευρώπη όσο και με το Κουρδιστάν.

Νέα εξέλιξη: Η απεργία πείνας έπαυσε. Σας ευχαριστούμε όλους για την συμπαράσταση!

Η δειλία της Ευρώπης οδηγεί στην απαγωγή των κουρδικών ηγετών

Στα τέλη του 1998, με την υποστήριξη των ΗΠΑ, η Τουρκία απειλούσε τη Συρία με εισβολή αν συνέχιζε να δίνει ασφαλές καταφύγιο στον αρχηγό του ΡΚΚ. Αυτή ήταν μια περίοδος κατά την οποία η στρατιωτική δράση των ΗΠΑ / Ηνωμένου Βασιλείου στη Μέση Ανατολή κλιμάκωσε και τα σύννεφα του πολέμου συγκεντρώνονταν για την προετοιμασία για βαριές απεργίες στο Ιράκ. Εντός της Ευρώπης υπήρξε μεγάλη αντίθεση στην πολεμική πολιτική ΗΠΑ / Ηνωμένου Βασιλείου – τόσο από τον πληθυσμό όσο και από τις κυβερνήσεις. Ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν και το ΡΚΚ αντιμετώπισαν μια αξιοζήλευτη επιλογή. Θα μπορούσε να εγκαταλείψει τη Συρία και να πάει στα βουνά του Κουρδιστάν και, συνεπώς, να εντείνει τον αγώνα ανταρτών ή να πάει στην Ευρώπη και να επιδιώξει την πολιτική μιας διαπραγματευμένης λύσης στο κουρδικό ζήτημα και, για παράδειγμα, να προωθήσει την ειρήνη σε όλη τη Μέση Ανατολή. Με βάση μια αισιόδοξη εκτίμηση της δύναμης της πολιτικής αντιπολίτευσης για πόλεμο από την Ευρώπη, ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν έβαλε τη ζωή και την ελευθερία του σε κίνδυνο με το να έρθει εδώ. Από τον Νοέμβριο του 1998 έως τον Φεβρουάριο του 1999, την εποχή που βρισκόταν στην ηπειρωτική Ευρώπη, έγινε μια έντονη πολιτική μάχη μεταξύ των ευρωπαϊκών δυνάμεων που ήθελαν μια διαπραγματευόμενη ειρήνη στο Κουρδιστάν και εκείνων που ήθελαν μια στρατιωτική λύση. Αυτοί οι πολιτικοί / νομικοί αγώνες έλαβαν χώρα στην Ιταλία, την Ελλάδα, τη Γερμανία και την Ολλανδία. Για την αιώνια ντροπή της, η Ευρώπη δεν μπόρεσε να αντισταθεί στη διπλωματία των ΗΠΑ. Αναφερόμενος σε υψηλότατο αμερικανικό αξιωματικό, οι New York Times δήλωσαν: «Η αμερικανική διπλωματική πίεση υποστηριζόμενη από τη συλλογή πληροφοριών βοήθησε … να πείσει έθνος για έθνος να του αρνηθούν άσυλο και να τον οδηγήσουν σε μια ολοένα και πιο απελπιστική αναζήτηση μιας πόλης καταφύγιο…’. Τέλος, αναγκάστηκε να φύγει από την Ευρώπη και απήχθη στην Κένυα και μεταφέρθηκε στην Τουρκία. Όπως ο Robin White για το BBC στο Λονδίνο ρωτά τον ανταποκριτή του Ναϊρόμπι Louise Tunbridge: «Γιατί όμως η κυβέρνηση της Κένυας θα ήθελε να πάρει καθήκον να πάρει τον κ. Öcalan να επιστρέψει στην Τουρκία, εκτός αν, ίσως, υπήρχε κάποια πίεση από τους Αμερικανούς; Η Louise Tunbridge απαντά: «Ακριβώς …. ίσως η CIA ίσως MOSSAD, μπήκαν και έκαναν μια συμφωνία … “.

Θα επαναληφθεί η ιστορία;

Σήμερα, 20 χρόνια αργότερα, με πάνω από 2 εκατομμύρια θύματα στους πολέμους της Μέσης Ανατολής, το μήνυμα ειρήνης του Κούρδου ηγέτη μέσω διαπραγματεύσεων είναι απαραίτητο. Το ανάστημά του ανάμεσα στον κουρδικό λαό – το οποίο είναι τόσο ισχυρό όσο εκείνο του ο Νέλσον Μαντέλα ανάμεσα στους μαύρους ανθρώπους στο Απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής – τον καθιστά ουσιαστικό στοιχείο στις διαπραγματεύσεις και τις ειρηνευτικές συνομιλίες. Ωστόσο, ο 70χρονος Αμπντουλάχ Οτσαλάν βρίσκεται κάτω από ένα τέτοιο καθεστώς απομόνωσης που ο τελευταίος δικηγόρος του είχε τη δυνατότητα να μιλήσει με τους δικηγόρους του το 2011. Θα επιτρέψουν οι προοδευτικοί άνθρωποι στην Ευρώπη στους πολιτικούς τους αντιπροσώπους να παραμείνουν άπραγοι ενώ η φωνή του Αμπντουλάχ Οτσαλάν σιωπά και η ζωή του σβήνει;

Είναι δυνατό να αλλάξει η κατάσταση;

Σήμερα, όπως και το 1999, η Ευρώπη έχει τη δυνατότητα να κάνει μια αποφασιστική διαφορά. Οι σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η πρόληψη των συναντήσεων με δικηγόρους αποτελούν ανοιχτή παραβίαση της «Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων και της απάνθρωπης ή ταπεινωτικής μεταχείρισης ή τιμωρίας» – η οποία υπογράφηκε από την Τουρκία το 1988. Είναι επίσης ένα ανοιχτό διάλειμμα από τη σύμβαση του 1954 που υπεγράφη από την Τουρκία για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών. Το Συμβούλιο της Ευρώπης, του οποίου η Τουρκία είναι μέλος, είναι το σώμα που μπορεί να ασκήσει συνεπή πίεση στο τουρκικό κράτος. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ίδρυσε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την Πρόληψη των Βασανιστηρίων και της απάνθρωπης ή ταπεινωτικής μεταχείρισης ή τιμωρίας (CPT). Η CPT είναι ένας θεσμός που επισκέπτεται τακτικά τις εγκαταστάσεις όπου οι άνθρωποι στερούνται την ελευθερία τους για να αποτρέψουν τα βασανιστήρια, την απάνθρωπη και ταπεινωτική μεταχείριση προτού συμβεί. Ωστόσο, οι αιτήσεις που υποβλήθηκαν στην CPT από την οικογένεια του Αμπντουλάχ Οτσαλάν, δικηγόρους και κουρδικούς θεσμούς ήταν άκαρπες. Επειδή η ΕΕ, το Συμβούλιο της Ευρώπης και η CPT δεν επιχείρησαν να αποτρέψουν την κακομεταχείριση και την απομόνωση του Αμπντουλάχ Οτσαλάν, η φυλακισμένη κουρδική βουλευτής Λειλα Γκούβεν (Leyla Güven) ξεκίνησε μια απεργία πείνας τον Νοέμβρη ζητώντας τον τερματισμό του καθεστώτος απομόνωσης του ηγέτη του PKK. Χιλιάδες φυλακισμένοι της εντάχθηκαν. Σε αλληλεγγύη, ο πατέρας της Ντίλαν Γιουξέλ, ηγετικό πολιτικό πρόσωπο στην κουρδική διασπορά, και αρκετοί συνάδελφοί του ξεκίνησαν μια αόριστη απεργία πείνας στο Στρασβούργο στις 17 Δεκεμβρίου πέρυσι.

«Ich bin Bremerin»

Η Ντίλαν γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Βρέμη. Είναι Bremerin. Έχει κοινωνικοποιηθεί στη Βρέμη. Είναι κόρη της Βρέμης. Αλλά είναι και η κόρη του Γιουξέλ. Μπορεί να είναι και τα δύο; Έχει η κοινωνία στην οποία έχει ενσωματωθεί – στη Βρέμη, τη Γερμανία και την Ευρώπη – τις απαραίτητες δεοντολογικές αξίες που αναμένει τώρα και χρειάζεται;  Ή θα την απογοητεύσει όπως η Ευρώπη απογοήτευσε τον Αμπντουλάχ Οτσαλάν το 1999;

Η Ντίλαν μιλά για τα γερμανικά όπλα που χρησιμοποιούνται εναντίον των Κούρδων. Βεβαίως, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι στις προσπάθειές τους να ανατρέψουν τον Ασάντ (Assad), οι περισσότερες δυτικές χώρες έδωσαν όπλα στις δυνάμεις της Αντί-Ασαντ. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι αυτά τα όπλα βρήκαν τον δρόμο τους στις πιο δραματικές δυνάμεις εναντίον του Ασάντ: Τις εξτρεμιστικές ισλαμικές ομάδες. Για τις ομάδες αυτές, όπως υποδηλώνει η ISIS, οι Κούρδοι, με τη κοσμική και κοινωνικά προοδευτική πολιτική τους, αποτελούσαν τον πιο επίπονο εχθρό. Όταν η Ντίλαν τίθεται υπό αμφισβήτηση σχετικά με την αμερικανική υποστήριξη για το κουρδικό YPG – λέει «για να το πούμε απλά, οι Κούρδοι είναι αρκετά ικανοί να καταστρέψουν την ISIS …». Αλλά δεν θα τα δεχτούμε – Αυτό είναι αντιφατικό ». Η Ντίλαν, όπως οι περισσότεροι Κούρδοι, κατανοεί ότι η αμερικανική υποστήριξη για τους μαχητές του YPG δεν βασίζεται σε καμία ηθική αρχή. Αυτή η αμερικανική πολιτική με σκοπό το όφελος των ΗΠΑ. Ότι θα υποστηρίξει, μια συγκεκριμένη ομάδα που είναι ενάντια στον σημερινό εχθρό των ΗΠΑ και εάν και πότε ο εν λόγω εχθρός καταστρέφεται, οι Αμερικανοί θα μπορούσαν να στραφούν εναντίον της ομάδας με την οποία ήταν σε συμμαχία. Ο ατελείωτος πόλεμος που παράγει αυτή η πολιτική υποτίθεται ότι αντιτίθεται στην ΕΕ – η ίδρυση της οποίας βασίστηκε στην πρόληψη του πολέμου. Αυτή η ειρηνική πρόθεση, στην οποία βασίζεται η ΕΕ, σίγουρα δεν πρέπει να ισχύει μόνο για έναν παγκόσμιο πόλεμο πλήρους κλίμακας – αλλά και για τους πολέμους με πληρεξούσιο που διαπερνούν την «περιφέρεια» – ειδικά όπως έχουν ξεκινήσει από το κέντρο – τις ισχυρές δυτικές χώρες.

Θα αντισταθείς;

Η επιθυμία για ειρήνη και δικαιοσύνη δεν υπάρχει στις καρδιές του πληθυσμού της Βρέμης, της Γερμανίας, της Ευρώπης. Ο ερχομός του Αμπντουλάχ Οτσαλάν στην Ευρώπη – η προσωπική του παράθεση και διακινδύνευση της σωματικής του ακεραιότητας έγινε με την προσδοκία ότι αυτή η επιθυμία για ειρήνη και δικαιοσύνη υπάρχει στην Ευρώπη. Τώρα, δύο δεκαετίες αργότερα, ο πατέρας της Ντίλαν βάζει το σώμα του, τη ζωή του σε κίνδυνο – αισιόδοξος ότι η Ευρωπαϊκή κοινωνία θα ανταποκριθεί θετικά. Η Ντίλαν – μέρος της νέας γενιάς στην Ευρώπη θα θέσει υπό πολύ πιο σκληρή δοκιμασία αυτή την κοινωνία.

Ο χρόνος τελειώνει – η φυσική κατάσταση των 17 απεργών πείνας στο Στρασβούργο επιδεινώνεται γρήγορα. Ο τύπος της απεργίας πείνας τον οποίο υπομένουν επιτρέπει μόνο υγρά με λίγη ζάχαρη και αλάτι αλλά και βιταμίνη Β1 για τη λειτουργία του εγκεφάλου. Ενώ ο τύπος της απεργίας πείνας κατά τον οποίο λαμβάνει κανείς μηδέν θερμίδες έχει προσδόκιμο ζωής 70 ημέρες, αυτός ο τύπος έχει μεγαλύτερο προσδόκιμο. Ωστόσο, κατά τη στιγμή της συγγραφής, οι γιατροί λένε ότι ακόμα και αν τελειώσει η απεργία πείνας σήμερα, η βλάβη στα εσωτερικά τους όργανα μπορεί να προκαλέσει σοβαρές επιπλοκές. Τα θέματα που αφορούν περισσότερο τη μυϊκή ατροφία, τα καρδιακά προβλήματα, την αϋπνία και τη βλάβη που οφείλεται στην πείνα στο νευρικό σύστημα.

Θα απαντήσετε; Θέλουμε να φιλοξενήσουμε στον ιστότοπό μας βίντεο παρακλήσεων. Θα φτιάξετε ένα σύντομο βίντεο με το προσωπικό σας μήνυμα για να δείξετε ότι η κοινωνία της Βρέμης, της Γερμανίας, της Ευρώπης περιέχει ανθρώπους με τις ηθικές αξίες που η Ντίλαν ελπίζει ότι έχει; Μπορείτε ακόμη να χρησιμοποιήσετε ένα κινητό τηλέφωνο για να κάνετε το βίντεο και να μας στείλετε το βίντεο μέσω του Dropbox ή με άλλα μέσα. Μόλις συλλέξουμε αρκετά βίντεο στον ιστότοπό μας – θα διασφαλίσουμε ότι τα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, οι διάφορες κυβερνήσεις στην Ευρώπη και τα αρμόδια όργανα που αναφέραμε παραπάνω θα δουν τα βίντεο που έρχονται στον ιστότοπό μας.